Onzekerheid over mijn lichaam is iets dat ik ervaar sinds de zwangerschap van mijn tweede kindje. De striae die door deze zwangerschap zijn ontstaan, hebben mijn zelfbeeld en algehele ervaring van mijn tweede zwangerschap erg beïnvloed. 

Toen ik net wist dat ik zwanger was wist ik al dat ik een beeldje wilde laten maken, een blijvende herinnering creëren. Toen wist ik nog niet dat ik zoveel striae op mijn buik zou krijgen. Toen dat zich begon te vormen werd het voor mij moeilijk om mijzelf mooi te vinden, zoals ik dat wel bij de eerste zwangerschap had. Ik maakte mij zorgen dat het erger en erger zou worden en dat gevoel kreeg de overhand. 

Rond 35 weken had ik de afspraak bij BellySisters Alkmaar, en dat was echt een feestje. In tegenstelling tot de voorgaande weken voelde ik mij, na het zien van de scan, eindelijk mooi. Ik kon voor even voorbij de striae kijken, ook omdat die niet zichtbaar waren op de scan. 

Helaas werd de striae erger en erger, vooral ook omdat mijn zoon lekker tot de 42 weken bleef zitten en uiteindelijk een geboortegewicht had van 4300 gram. 

Wat ik vooral moeilijk vind is dat ik niemand in mijn nabije omgeving ken die dit ook heeft. En ik weet dat ik ergens trots moet zijn op de striae omdat het laat zien dat ik een kindje heb laten groeien en ter wereld heb gebracht. Maar de striae roept zoveel onzekerheid op waardoor het de trots overschaduwt. Ik zou zo graag willen dat mijn gevoel anders is en dat ik mijn lichaam kan omarmen zoals het nu is. Maar ik weet dat het omarmen en accepteren tijd nodig heeft. 

Nu ik het beeldje in handen heb, herinnert het mij aan die positieve ervaring die ik had na het scannen. En het beeldje helpt mij om mijn veranderende lijf stap voor stap te omarmen en te waarderen. Ook omdat ik het beeldje waanzinnig mooi vind. 

Wat ik nu vooral hoop is dat wij als vrouwen dit verhaal meer durven te delen en ons lijf meer durven te laten zien. Want het is toch wel fijn als je hierin niet ‘alleen’ staat.   

Liefs,
Aimée